Anna Czerwinska: Dwell Studio istnieje niemal od dwóch lat. Usadowiło się na obrzeżach Chicago, choć zwykle galerie szukają swojego miejsca bliżej centrum miasta. Dlaczego właśnie tutaj, na północnym zachodzie, blisko Schiller Park?

 

Grzegorz Grzywacz: Odpowiedz jest bardzo prosta – my tu mieszkamy, w tym budynku, w tej okolicy zamieszkanej przez Polonię, od Belmont/Central po Irving Park/Harlem. Studio było wolną przestrzenią do zagospodarowania. Pomysłów jest mnóstwo, pierwszy już zrealizowany. Galeria, która galerią nie jest.

 

Przewrotnie, bo jestem w galerii na wystawie…

Maja Grzywacz: To celowe posunięcie. Koncepcji było kilka na uruchomienie tego miejsca. To, co tutaj widać to jeszcze nie jest finałowe rozwiązanie. Jeszcze powstanie kilka innych rzeczy, które mają się wzajemnie łączyć, przenikać…

 

Jakie to rzeczy?

M.G.: To będzie związane też z naszą działalnością zarobkową i zawodową. Dalej przestrzeń otwarta – nie chcemy jeszcze zdradzać szczegółów – dla tych którzy mają coś do przekazania, którzy mogą być inspiracją, podpowiedzią, uzupełnieniem. Uważamy, że wiele rzeczy można połączyć. Nie nazwaliśmy tego miejsca „galerią”, bo to nie tylko miejsce wystawiennicze. To miejsce do łączenia ludzi na wiele sposobów.

 

Głównie ze środowiska polonijnego?

M.G.: Absolutnie nie. Jesteśmy Polakami, ale i obywatelami tego kraju. To jest wspaniałe, że można łączyć różne kultury, różne społeczności. Nas to bardzo interesuje i chcielibyśmy, by to miejsce służyło też innym nacjom, nie tylko Polakom.

 

Czy waszym celem jest propagowanie kultury polskiej w środowisku nie tylko amerykańskim?

G.G.: Nie rozpatrujemy tego w kategoriach polskich czy kultur innych narodów. Polacy mają dużo do zaoferowania i dlatego też ich pokazujemy. Oczywiście, jesteśmy wychowani w polskiej kulturze, rozumiemy ją, chcemy się nią dzielić

i z nią obcować. Jednak inne społeczności również są interesujące i mają wartości, które warto pokazać.

 

Ciekawe założenie i możliwe do zrealizowania w kraju będącym tyglem kulturowym.

M.G.: Mieliśmy już dwie wystawy plastyczne mieszane, amerykańsko-polskie. To prawda – kładziemy nacisk na wielokulturowość.

 

G.G.: Wypełniliśmy chyba polską niszę. Mamy tylu znakomitych artystów, mieszkających w Chicago i okolicach, którzy nie mieli gdzie pokazać swoich dzieł, stąd kolejne pokazy polskich twórców. W przyszłości będzie większa różnorodność. 

 

Już jest, chociażby przedstawienia Teatru Nasz, prowadzonego przez Andrzeja Krukowskiego. To świetna przestrzeń do happeningów ruchowo-słownych… Ponadto pokaz slajdów Grzegorza Lityńskiego i jego opowieści o podróżach czy wasz wspólny projekt fotograficzny zwieńczony dwiema wystawami „Polski kalejdoskop – Chicago”. To tylko fragment waszych realizacji. Dzieje się…

G.G.: Każda nowość wprowadza nas na kolejną przysłowiową orbitę. Świetne przeżycia przy realizacji spektakli, a projekt fotograficzny z Grzegorzem to niemal kosmos. Poznaliśmy tyle wspaniałych, zdolnych, cennych ludzi. Nie mieliśmy świadomości ich istnienia. To „międzyludzka poczta” doprowadziła nas do nich. Wspaniała praca nad tym projektem, chociaż bardzo męcząca.

 

M.G.: Setki zdjęć do przejrzenia niemal każdego dnia, bardzo trudny wybór odpowiednich na wystawę. Opisy eksponowanych fotografii… a efekt co najmniej kontrowersyjny. Pokazaliśmy pierwszą część ekspozycji. Drugą przedstawimy jesienią wraz z katalogiem, nad którym pracujemy. Jest propozycja dalszego ciągu „Kalejdoskopu”, ale to będzie zależało od funduszy. Koszt takiej prezentacji jest spory.

 

Delikatnie to ujęłaś. Samo wykonanie zdjęć w tak dużych formatach pochłania lwią część preliminarzowych kosztów.

Maju, wspominałaś o kontrowersyjności ekspozycji. Słyszałam też głosy krytyczne, ale dotyczyły one przede wszystkim doboru przedstawicieli Polonii

i udziału Grzegorza Lityńskiego. Może jest to dobry moment na wyjaśnienie całej złożoności sytuacji.

G.G.: Grzegorza poznaliśmy przed rokiem. Przyjechał do Chicago na zaproszenie Muzeum Ukraińskiego i pokaz zdjęć z wojny na Ukrainie. Był zaangażowany

w działalność charytatywną i jeździł tam z konwojami, a że aparat fotograficzny nie „odkleja” mu się od ręki (jest fotograficznym dokumentalistą), zaczął też robić zdjęcia. No i stało się - zrobiło się o nim głośniej nawet w Chicago. Dojechał do nas z Minnesoty, gdzie zbierał materiały – współpracując z różnymi organizacjami - o ludziach „Solidarności”, którzy wyemigrowali do Minnesoty,

o uczestnikach Powstania Warszawskiego, żyjących w tym stanie czy o tych, którzy przeżyli Holokaust – to jedne z projektów fotograficznych, w które był zaangażowany. Do Chicago Grzegorz przyjechał z Minnesoty, ale zbierał też materiały do swoich projektów w Nowym Jorku i Waszyngtonie.

 

M.G.: W Chicago był zaskoczony zintegrowaniem Polonii. Szybko zorientował się, jak prężna jest miejscowa Polonia, kolorowa, kreatywna, zdolna. My tego często nie dostrzegamy, ale dla kogoś z zewnątrz, a szczególnie mającego kontakt

z Polonią w innych krajach, jest to bardzo odczuwalne. To go zdziwiło

i zachwyciło. Powstał pomysł wystawy. Zaczęliśmy zbierać materiały i tak to się zaczęło… Nie wiemy, jak się skończy. Może tylko drugą częścią wystawy

i rozszerzonym katalogiem, może dalszą ekspozycją… Ta prezentacja jest sponsorowana między innymi przez polski konsulat. Czy zechcą to zrobić ponowne, nie wiemy. Nie wiemy tez, jak „zadziała” nasza fundacja non-profit „Arts-Culture Foundation” na pozyskiwanie funduszy dla organizacji niedochodowych. Wszystko nam wyjaśni i rozświetli czas.

Jeśli chodzi o wybór prezentowanych osób... Naszym celem było pokazanie kalejdoskopu różnorodności zawodów, pasji, umiejętności i działań, prezentujących interesujące osobowości, które wnoszą różnorodność do wizerunku miasta Chicago. Oczywiście, warunkiem było polskie pochodzenie oraz umiejętność posługiwania się językiem polskim.

 

Z tą integracją bywa różnie… Ale faktycznie, Polacy głównie w Illinois to grupa o ogromnych pasjach, zdolnościach, chęciach działania i współdziałania. Myślę, że jest to zagadką, ale i inspiracją dla innych grup etnicznych. Co się będzie działo niebawem?

G.G.: Zapraszamy w czerwcu na ciekawą prezentację fotografii amerykańskiego twórcy pochodzenia ukraińskiego, Davida Brodskiego. Ale nie jest ważne, kim jest. Ważne są ciekawe prace, podglądanie ulicy często z ukrycia, wprawne oko obserwatora i jego wędrówki po Europie i Stanach. A poza tym koncert muzyki elektroniczno-gitarowej Mirka Mardocha. Pierwsze muzyczne doświadczenie, połączone z grą świateł… Sami jesteśmy podekscytowani…

M.G.: Zapraszamy na różnorodne warsztaty, spotkania informacyjne, biznesowe oraz promocyjne. Zachęcamy osoby o różnorodnych pasjach, które chciałyby podzielić się swoimi doświadczeniami lub zaprezentować coś nowego. 

Nasza otwarta na różnorodność przestrzeń może być doskonałym miejscem do organizacji kameralnych wydarzeń, spotkań towarzyskich lub małych przyjęć. 

Jesteśmy otwarci na różne pomysły kreatywnych wydarzeń w naszym Studio.

​

Dziękuję w imieniu bywalców za  to, że jesteście... za Wasz uśmiech, życzliwość, opowieść o planach i za pyszna kawę. Powodzenia w realizacjach wszelkich!