Choć Dawid odkurzany jest sześć razy w roku, nie był gruntownie czyszczony od 2004 roku, kiedy obchodził swoje 500-lecie, a i to wywołało zaciętą kłótnię o najlepszą metodę, jaką należało zastosować.

​

Nie tylko Dawid 

I chociaż Dawid cieszy się szczególnymi względami, sporą część swych dni Pucci poświęca na utrzymanie całej kolekcji muzeum w jak najlepszym stanie. Sprawdza obrazy i drewniane ramy, wypatrując zniekształceń, odchodzącej farby czy pierwszych śladów obecności korników.

Jak mówi Cecilie Hollberg, dyrektorka Galerii, wszystkie dzieła sztuki zostały niedawno skontrolowane, gdy muzeum przeszło gruntowny remont, „by wprowadzić je w XXI wiek".

Renowacja w 2020 roku zbiegła się w czasie ze związanym z pandemią lockdownem, co pozwoliło na przeprowadzenie kapitalnego remontu systemów klimatyzacji, elektryki i oświetlenia bez sprawiania trudności odwiedzającym. Udało się też uniknąć planowanych początkowo nocnych prac.

Hollberg dodała, że renowacja muzeum była też okazją, by „stworzyć dla Dawida nieco konkurencji" w postaci lepiej zaprezentowanych innych dzieł sztuki z muzealnej kolekcji, które często odgrywają drugorzędną rolę wobec arcydzieła Michała Anioła.

„Chciałam oddać należny hołd każdej pracy, zapewniając muzeum równowagę" – wyjaśniła.

Otwarcie niedawno kolekcji gipsowych modeli autorstwa XIX-wiecznego rzeźbiarza Lorenza Bartoliniego sprawiło, że Galeria „jest czymś, z czego florentczycy mogą być na nowo dumni".

Zaledwie kilka kroków dalej, za sławną renesansową katedrą florencką, na głównym placu miasta Piazza della Signoria konserwatorzy w tym miesiącu bardziej gruntownie czyścili kopię Dawida, którą zainstalowano tam w 1910 roku.

Miała ona zastąpić oryginał – zamówiony w 1501 roku przez Republikę Florencką jako symbol jej wolności i autonomii, a przeniesiony do muzeum w XIX wieku w obawie o jego ochronę konserwatorską. Specjalnie dla rzeźby wybudowano wtedy Galerię Akademii.

Także na placu konserwatorzy ustawili rusztowanie, aby lepiej przymocować kompresy z pulpy do ramion, pleców i pośladków posągu.

Nasączone nietoksycznymi chemikaliami kompresy służą do usuwania zanieczyszczeń i zabijania mchów, glonów i porostów, które mogą tworzyć się na marmurze z powodu ciągłego narażenia na działanie czynników atmosferycznych. Stojący na zewnątrz posąg jest również podatny na erozję wietrzną, chociaż częściowo ochrania go od tyłu florencki ratusz Palazzo Vecchio.

Linda Bartolozzi, jedna z konserwatorek, powiedziała, że po wyczyszczeniu posągu zostanie on w razie potrzeby wygładzony, a następnie pokryty środkiem ochronnym, aby był odporny na warunki atmosferyczne. „Jest on jednak w dobrym stanie" – dodała.

Największy wróg sztuki? Wandalizm

W marcu Bartolozzi i jej zespół musieli przeprowadzić pilną interwencję, bo pewien mężczyzna podpalił czarne sukno, którym burmistrz Florencji Dario Nardella przesłonił replikę Davida w proteście przeciwko wojnie w Ukrainie. Jak powiedziała konserwatorka, syntetyczny materiał stopił się i pozostawił na posągu ślady.

Giorgio Caselli, architekt, który nadzoruje konserwację dzieł sztuki eksponowanych we Florencji na świeżym powietrzu, twierdzi, że wandalizm jest główną przyczyną uszkodzeń zbioru miejskich rzeźb.

„Ludzie, wandale, są prawdopodobnie największym problemem dziedzictwa kulturowego miast takich jak Florencja. Niewłaściwych zachowań jest zbyt wiele" – powiedział Caselli.

Wspomniał o pojawiających się na pałacach prawie każdego dnia znakach graffiti, turystach zamieniających fontanny w osobiste łazienki i niesfornych kibicach piłkarskich przyjeżdżających do miasta na mecze. „To obecnie najbardziej agresywne ataki" – wyjaśnił.

Konserwacja miejskich zabytków postępuje według planu, a choć doszło do ataku na replikę Dawida, prace przy niej prowadzone są zgodnie z harmonogramem. Oczywiście program ten nie uwzględnia regularnego odkurzania.

„O to dba deszcz" – wyjaśnia Caselli.     (The New York Time / Wysokie obcasy)