Studiował na University of Tennessee w latach 1951-1952, a roku 1953 wstąpił na cztery lata do United States Air Force (Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych). Dwa z nich spędził na Alasce, prowadząc audycję radiową. Po czterech latach (1957 rok) powrócił na uniwersytet. Po kolejnych czterech latach ożenił się z koleżanką ze studiów Lee Holleman. Bez uzyskania dyplomu ukończenia uczelni opuścił uniwersytet i przeprowadził się z rodziną do Chicago. Zajął się twórczością literacką. W Chicago powstała jego pierwsza powieść "Strażnik sadu", którą - jak wielokrotnie później wspominał - pisał, gdy pracował w jednym z chicagowskich magazynów z częściami samochodowymi. Choć zauważono jego talent, nie przełożyło się to na warunki finansowe - wielokrotnie doświadczał biedy, mieszkał w bardzo trudnych warunkach.

Po powrocie do Sevier County w stanie Tennessee rozstał się z żoną i wyruszył w podróż statkiem Sylvania do Irlandii. Na statku poznał piosenkarkę Anne DeLisle. Pobrali się rok później  podczas pobytu w Anglii. Po otrzymaniu stypendium od Fundacji Rockefellera podróżował po południowej Europie, zatrzymując się na dłużej na Ibizie, gdzie napisał swoją drugą powieść

"W ciemność". Po powrocie z żoną do Stanów Zjednoczonych, powieść ta została opublikowana, zyskując bardzo pozytywne recenzje. Wkrótce państwo McCarthy przeprowadzili się do Louisville w stanie Tennessee (1969), tam kupili nieruchomość, własnoręcznie wyremontowali wiedli pogodne życie, starając się zagłębiać w dyskusje nie zawsze prozaiczne.  Tamże powstała kolejna, oparta na faktach, książka "Dziecię boże" (wydana w roku 1974). Dwa lata później pisarz przeprowadził się do El Paso w Teksasie, pozostając

w separacji z drugą żoną. Lubił samotność ...

​

Najbardziej znane jego dzieła to "Krwawy południk" (1985), zaliczony przez The New York Times do pięciu najlepszych powieści amerykańskich ostatnich 25 lat (w innym zestawieniu: wśród 100. najlepiej stworzonych postaci w literaturze pięknej od 1900 roku, znalazł się antybohater tej książki, łowca skalpów sędzia Holden),oraz tzw. „trylogia graniczna”: "Rącze konie" (1992),"Przeprawa" (1994) i "Sodoma i Gomora" (1998). Akcja tych utworów toczy się na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych. "Krwawy południk" to oparta na faktach powieść historyczna  pełna przemocy, przedstawiająca losy nastolatka. W połowie XIX wieku wyrusza on na Południe i - jak pisali recenzenci - "zstępuje do piekieł", będąc świadkiem tragedii rdzennych mieszkańców i budowania potęgi Stanów Zjednoczonych na krwi i ziemi tych, którzy mieszkali w Ameryce Północnej od zawsze. Również i ta książka nie sprawiła jednak, że McCarthy był w stanie utrzymać się z pisania, bowiem sprzedaż nie przekroczyła kilku tysięcy egzemplarzy. Okrzyknięto go "najlepszym nieznanym powieściopisarzem Ameryki".

​

Uznanie zdobył bardzo późno, gdy jako 59-latek opublikował "Rącze konie". Za tę powieść otrzymał National Book Award oraz National Book Critics Circle Award, trafił też na listy bestsellerów. Utwór opowiada o wyprawie dwóch szesnastolatków w 1948 roku do Meksyku, gdzie poznają okrucieństwo świata. Dwie kolejne książki - "Przeprawa" oraz "Sodoma i Gomora" - których akcja rozgrywała się także na południu USA, ugruntowały pozycję McCarthy'ego. 

​

Wydaną w 2005 roku powieść "To nie jest kraj dla starych ludzi", która początkowo miała być jedynie scenariuszem filmowym, zekranizowali bracia Coen. Film zdobył cztery Oscary i ponad 70 innych wyróżnień. 

​

​