Śpi. Śpi na gałęzi wysokiego drzewa, ukryta wśród zielonych gałązek. Jest mała i krucha. Przytula policzek do chropowatej kory wierzby. Czuje nawet jej słodki zapach. Mała dziewczynka otwiera nagle zaspane oczy, przeciąga się szeroko i ziewa. Koło niej, na tej samej gałęzi, stoi jej przyjaciel koń równie mały jak ona i uśmiecha się do niej przyjaźnie. Potrząsa zamaszyście brązową grzywą.

- Czas sobie trochę polatać! – mówi i zanim mała dziewczynka zdążyła zaprotestować, koń skoczył w dół z gałęzi i.… pofrunął. Na początku dziewczynka przestraszyła się nie na żarty, przecież konie nie umieją latać, tak przynajmniej jej się dotąd wydawało. W końcu przestała się bać. Zachwycona przyglądała się jak jej konik kręcił się z gracją dookoła pnia drzewa.

- To wspaniały latacz – pomyślała. – Tylko jak on to robi bez skrzydeł? A może je ma, tylko ja ich nie widzę? Niewidzialne takie.

Koń tymczasem fruwał sobie wesoło w górę, w dół, zataczał fantazyjne kręgi, w końcu przysiadł na gałęzi zmęczony.

- Wspaniała zabawa. – zarżał radośnie i spytał – Chcesz spróbować?

- O nie, nie. Ja nie mam skrzydeł. – mała dziewczynka pokręciła przecząco głową.

- Masz tylko o tym jeszcze nie wiesz. – stwierdził koń i potrząsnął łbem z przekonaniem.

Dziewczynka dotknęła swoich ramion rękami i.… obudziła się. Rozejrzała się wokół, a gdy zobaczyła stojącego nieopodal konia, uśmiechnęła się do niego serdecznie.

- Miałam bardzo dziwny sen. Śniło mi się, że latałeś.

Koń przekręcił łeb i przyjrzał się dziewczynce badawczo. Potem parsknął radośnie.

- Miałaś piękny sen. Naprawdę piękny sen!

​

Zamknij oczy!

W końcu opuścili zacisze rosochatej wierzby i ruszyli w dalszą drogę. Mała dziewczynka nuciła pod nosem wesołą piosenkę, a koń stukał kopytami do taktu. Szlak prowadził ich teraz przez kwiecistą łąkę, pełną kolorów

i zapachów lata. Piękna to była okolica. Dziewczynka zerwała kilka żółtych kwiatków i wsunęła je sobie we włosy, a koniowi w bujną grzywę. Koń prychnął zadowolony.

- Cudna łąka. – powiedziała.

- Tak. To piękne miejsce i świetnie nadaje się na pierwszą lekcję latania. – stwierdził koń spoglądając spod oka na małą dziewczynkę.

Mała dziewczynka szła dalej zamyślona, a koń dreptał koło niej nie przerywając milczenia. W końcu zatrzymała się i spoglądając w niebo zapytała:

- Czy nauczysz mnie latać?

- Tak. Jeśli tego właśnie chcesz? – odpowiedział koń.

- Oczywiście, że tego chcę. – dziewczynka spojrzała na konia wyczekująco.

- No jeśli tak, to możemy zacząć nawet zaraz. – dodał.

- To świetny pomysł – ucieszyła się dziewczynka. – Co mam robić?

- Zamknij oczy. – polecił koń.

- Mam się uczyć latać z zamkniętymi oczami? – zapytała zdziwiona.

- Tak, tak. Czasem z zamkniętymi oczami można zobaczyć i poczuć więcej niż z otwartymi! Zaufaj mi. - stwierdził koń i pokiwał łbem z przekonaniem.

 

Lekcja latania

 

Mała dziewczynka zamknęła w końcu oczy. Drżała lekko z podniecenia. Słyszała tylko odgłosy letniej łąki i czuła delikatny dotyk ciepłego wiatru na skórze.

- A teraz idź. – powiedział koń.

- Gdzie mam iść? Przecież ja nic nie widzę. – stwierdziła mała dziewczynka.

- Idź przed siebie. Przecież nie musisz widzieć, żeby iść. – powiedział koń.

Koń lekko popchnął wilgotnym nosem dziewczynkę w plecy. Mała dziewczynka instynktownie wyciągnęła przed siebie ręce i zrobiła pierwszy mały krok. Potem drugi, trzeci, aż stwierdziła nagle, że chodzenie po łące

z zamkniętymi oczami nie jest wcale takie trudne. Po chwili zaczęła przypominać sobie jej wygląd, kolory, poczuła jej zapach. Mała dziewczynka opuściła w końcu ręce i zaczęła iść szybciej.

- Czy tak dobrze? – zapytała.

- Wspaniale. Spróbuj teraz krążyć po łące jak ptak po niebie. – polecił koń.

Mała dziewczynka rozstawiła ręce na boki jak skrzydła i zaczęła zataczać kręgi. Najpierw powoli, a potem coraz szybciej i szybciej, coraz większe i większe, raz w lewo, raz w prawo, śmiała się przy tym głośno.

- Ja latam! Ja latam widzisz! – wykrzyknęła w końcu uszczęśliwiona.

- Tak, tak. Latasz. – powiedział koń i pokiwa łbem z uznaniem.

W końcu mała dziewczynka zatrzymała się, otworzyła oczy i usiadła na łące zmęczona. Kręciło jej się w głowie. Oddychała głęboko wciągając letnie, ciepłe powietrze. Kiedy odpoczęła troszeczkę, wstała i przytuliła policzek do końskiej szyi.

- Dziękuję ci. To była wspaniała lekcja latania.

- Tak. A to dopiero początek nauki. – koń pokiwał łbem i wrócił na drogę.