miesięcznik polonia kultura
pakamera.chicago
/ kultura teatr
grudzień 2022 / 4 (4)
Wysoka, szczupła, o blond włosach. Pracowita. Ambitna. Kreatywna. Uwielbia nowe wyzwania. Wyobraźnią tworzy obrazy, dźwiękiem je barwi, tworząc kolaże słowno-muzyczne, ozdabiające dziecięce fantazje teatralne.
Kinga Modjeska
twórczyni
chicagowskiego teatru Scena Polonia
oraz Studia Teatralnego Modjeska
Anna Czerwińska
Kinga Modjeska podczas I Kongresu Teatru Polskiego w Chicago / fot.: Krzysztof Babiracki
.jpg)
Kinga Modjeska, Krzysztof Arsenowicz w przedstawieniu "Ławeczka" / fot.: Krzysztof Babiracki
"ŁAWECZKA"; Aleksander Gelman
Inauguracja Teatru Scena Polonia, 29 stycznia 2012 roku, Copernicus Center - Chicago
Reżyseria: Kinga Modjeska Obsada: Kinga Modjeska, Krzysztof Arsenowicz
Scenografia, kostiumy: Katarzyna Szcześniewska Muzyka: Marek Lichota
Kinga Modjeska, Krzysztof Arsenowicz (górne zdjęcie) i Kinga Modjeska (obok)
w przedstawieniu "Pinokio" / fot.: Krzysztof Babiracki
"PINOKIO"; Carlo Collodi
Październik, 2012, Copernicus Center - Chicago
Scenariusz i reżyseria: Kinga Modjeska
Obsada: Kinga Modjeska, Julitta Mroczkowska, Krzysztof Arsenowicz, Władysław Byrdy, Jarosław Maculewicz, Rafał Wiśniewski, Wojciech Zębala, Studio Teatralne Modjeska, oraz Zespół Vera.
Kostiumy: Nevena Todorovic
Scenografia: Joanna Kapuścieńska
Muzyka: Marek Wilczyński
Choreografia: Barbara Kulesza
Aranżacje muzyczne: Marek Wilczyński, Kamil Bartoszcze i Bartłomiej Ciężobka.
Tak się zakończył rok 2012. "Magiczne święta" zapoczątkowały późniejsze wielonarodowościowe inscenizacje "Betlejem dla świata".
Na zdjęciach: górne, po lewej - Kinga Modjeska, Władysław Byrdy; górne, po prawej - Krzysztof Arsenowicz w roli anioła; środkowe, po lewej - Ayodele-An African Drum and Dance Group; środkowe, po prawej - Chicago Fire Department Pipes and Drums; na zdjęciu obok - Zespół Polonia / fot.: Piotr Czarny
"MAGICZNE ṠWIĘTA"
Grudzień 2012, Copernicus Center - Chicago
Scenariusz i reżyseria: Kinga Modjeska
Obsada: Ayodele-An African Drum and Dance Group, Chicago Fire Department Pipes and Drums, Młodzi Mistrzowie Sztuki Podhalańskiej Andrzeja Krzeptowskiego Bohaca, Studio Teatralne Modjeska, Teatr Scena Polonia, Zespół Pieśni i Tańca Lajkonik oraz Zespół Polonia.
Kostiumy: Joanna Kapuścieńska
Scenografia: Katarzyna Szcześniewska
"Magiczne święta" 2013 / fot.: Piotr Czarny
.jpg)
Kinga Modjeska i Wojciech Zębala w polskojęzycznej inscenizacji "Alicji w krainie czarów" Lewisa Carolla / fot. Andrzej Brach
Kinga Modjeska i Ewelina Zielińska w przedstawieniu "Pippi pończoszarka" / fot. Adiphotographer
Scena z "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego według Kingi Modjeskiej / fot. Adiphotographer
Od lewej: Edyta Luckos, Grzegorz Chyliński, Julitta
Mroczkowska; scena z przedstawienia "Mężczyzna idealny"
w reżyserii Kingi Modjeskiej / fot.Zuza Pix
Tomasz Maternowski jako upiór w "Dziadach" Adama Mickiewicza według Kingi Modjeskiej / fot. Stanisław Błaszczyna
Zaczęło się…
wcześnie, w szkołach ważnych i mniej ważnych, acz potrzebnych, szkole muzycznej, gdzie poznała dogłębnie tajniki gry na fortepianie. Potem musical „Pinokio” w tarnowskim teatrze imienia Ludwika Solskiego i początek fascynacji sceną, kostiumami, charakteryzacją… teatralną magią. Bardzo chciała połączyć ukochaną muzykę z kreowaniem ciekawych postaci. Na taki mariaż było jeszcze za wcześnie… wygrała poetyczność i tajemniczość sceny.
Edukacji ciąg dalszy…
rozpoczął się w przyjaznej Warszawie i fascynującej Akademii Teatralnej imienia Aleksandra Zelwerowicza. Pod batutą Jana Englerta i innych bardzo dobrych wykładowców uczyła się tego, co najważniejsze poza jej wrodzoną wyobraźnią i wrażliwością – sztuki rozumienia, mówienia i przekazu.
„To bardzo ważne dla każdego przyszłego aktora. Zrozumieć tekst, dobrze go wypowiedzieć i przekazać to, co się ma w zamyśle. Aktor to zespół cech, których nie da się od siebie odłączyć. To wrażliwość, wyczucie, emocje, dykcja, pomysłowość, koloryt wewnętrzny, słuch muzyczny… To wszystko współgra ze sobą i oczywiście musi być poparte ciężką pracą”.
Pracowitość…
stawiała na piedestale zadań ważnych. Jeszcze podczas studiów przylgnął do niej przydomek „Modrzejewska”. Faktycznie, Helena Modrzejewska była tytanem pracy, co pozwoliło jej zawładnąć widownią amerykańską. Kinga wprawdzie była równie romantyczno-
-dramatyczna, ale i ugruntowana na przyszłość…
„Nigdy nie chciałam być drugą Modrzejewską. Osobowości nie da się powtórzyć. Ją trzeba stworzyć! Więc uczyłam się jak szalona, prowadziłam zajęcia z młodszymi rocznikami, co pozwalało mi marzyć o pracy wykładowcy w przyszłości w Akademii Teatralnej. Uczyłam się też ludzi, ich odmienności, psychologii działania, zachowań. Z Zofią Kucówną walczyłam, pamiętam, o czas „przytulania się” do poezji, szczególnie tej miłosnej… Wieczór, lampka wina, świece, odpowiedni nastrój… Pani profesor miała jednak rację… To miało zależeć przede wszystkim ode mnie, mojego nastroju, przekazu, sytuacji…”.
Obserwacja i analizowanie psychologii człowieka zwiększało jej śmiałość i ekspresję emocjonalną.
Pierwszy scenariusz pisał się sam…
a było nim życie. W Stanach Zjednoczonych ma całą rodzinę. Przyjeżdżała na wakacje, ale nie myślała o pozostaniu w tym kraju. Jej zaplanowana wcześniej przyszłość była niezachwiana. Jednak dana sobie obietnica i emocje nie zawsze mogą się pogodzić. Wakacje przed ostatnim rokiem… kolejna wizyta w Ameryce i zauroczenie, miłość, niepokój. Przystojny, wysoki Litwin zachwiał podwaliną samoobietnicy. Powstał dylemat – skończyć studia czy poddać się sięgającemu zenitu wstrząsowi i obawom… Ponownie wygrała scena, ukończone studia, pierwszy kontrakt w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Po sezonie teatralnym odezwały się jednak rozterki i niepokój, choć kontakty korespondencyjne były częste…
Zawód miłosny…
był ogromny. Udręka, ekstaza i zawirowanie… „Długie Polaków rozmowy” pobudziły jednak u Kingi chęć działania, ku uciesze nas wszystkich. W emocjonalnych przepychankach wygrało Chicago, a w nim - chęć pracy w wyuczonym zawodzie, dzielenia się pasją sceniczną, bez względu na jakiekolwiek przeciwności.
Stała się inspiracją dla siebie…
i dla innych. Zaczęła uczyć w amerykańskich szkołach aktorstwa, komunikacji i improwizacji, między innymi w KCC Success, The Neuro-Linguistic Programming Training Institute of Chicago czy John Robert Powers. W grupach były dzieci, młodzież i dorośli. Interesujące, zróżnicowane doświadczenie – ucząc innych, sama sporo się nauczyła, szczególnie kultury innego kraju. W tym samym czasie zaczęła grywać w amerykańskich teatrach – Dream Theatre Company i Trap Door Theatre, z którym współpracuje do dziś.
Studio Teatralne Modjeska…
założyła w 2009 roku pod hasłem „teatr bawi, uczy, wychowuje”.
„To właśnie był powód, dla którego nie chciałam się związać na stałe z teatrem amerykańskim. Moje fantazje o samodzielnym studiu teatralnym dla polskojęzycznych dzieci i młodzieży zrealizowały się. Prowadzę tam zajęcia ogólnorozwojowe, które kończą się zwykle dorocznym spektaklem teatralnym. Nie, ja nie wychowuję aktorów. Udzielam wskazówek, to prawda, jednak staram się poprzez improwizację, zabawę i wspólne ćwiczenia pomóc im pokonywać lęki i nieśmiałość”.
Jej zaangażowanie doprowadziło do sukcesu środowiskowego i wdzięczności dzieci polonijnych za możliwość bycia przez moment kimś innym. Kinga z oddaniem i uwagą „oddaje” swoje fascynacje z pierwszych swoich doznań scenicznych podczas tarnowskich występów musicalowych.
Teatr Scena Polonia…
istniejący od 10. lat, to kolejne zrealizowane marzenie, przy współudziale Krzysztofa Arsenowicza, również aktora. Pierwszym przedstawieniem w reżyserii Kingi Modjeskiej, wystawionym w Copernicus Center w Chicago była „Ławeczka” Aleksandra Gelmana. Duże wyzwanie zarówno dla Kingi jak i dla Krzysztofa zakończone sukcesem i brawami na stojąco!
Powstawały nowe pomysły inscenizacyjne, zaczęli pojawiać się miłośnicy teatru, chętni do nauki i występowania. I tu zaczęła już uczyć aktorstwa – poruszania się na scenie, dykcji, wzajemnej uwagi, słuchania partnera… Dzisiaj można śmiało powiedzieć, że większość adeptów sztuki scenicznej, występujących w innych polonijnych teatrach (obecnie mamy trzy teatry) wywodzi się z teatru Scena Polonia.
„Sekstet” Kinga…
czyli aktorka, scenarzystka, reżyserka, producent, pedagog, dyrektorka. Na połączeniu tych wszystkich zawodów polega praca jednej osoby. Jest ambitna, dumna, czasem zdesperowana, ale nie rezygnująca. Scena Polonia, kierowana przez nią od lat, wystawiła liczne, ciekawe spektakle teatralne (między innymi „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego czy „Dziady” Adama Mickiewicza), spotkania poetyckie, musicale, nie tylko dla publiczności polonijnej, ale również dla dzieci chicagowskich z udziałem aktorów amerykańskich.
„Teatr na emigracji jest trudnym do ogarnięcia przedsięwzięciem, choć bardzo potrzebnym. On naprawdę uczy i rozwija osobowość młodych ludzi. Zabawa słowem i jego zrozumienie to jest coś, co może przekazać tylko żywy człowiek i błyskawiczna akcja wraz z reakcją. Dzieciom pozwala się na siedzenie przed komputerem. Przecież on jest martwy, wkłada w nasze głowy co chce, nie czekając na reakcję odbiorcy, bo nie ma takiej potrzeby. W dialogu żywym to konieczność. Jakże ważny jest też kontakt z publicznością! Widzowie dodają energii, ale też dostrzegają każdy drobiazg. Oceniają aktora, jego wygląd, mimikę, dykcję… To właśnie zafascynowało mnie przed laty i ten zachwyt sceną, ale i umiejętność samooceny przekazuję młodszym.”
Uczy też samodyscypliny, punktualności, zdecydowania, odpowiedzialności za słowa i czyny. Jest wymagająca, a jednocześnie ciepła, czuła, oddana i pomocna. Jest też świadoma, że Nowego Ṡwiata nie da się zatrzymać, „ale można wplatać „stare” wartości jako alternatywę”.
Betlejem dla świata…
to fantastyczna, jedyna w Chicago, międzynarodowa impreza świąteczna. Udział w niej biorą aktorzy, adepci sztuki teatralnej i dzieci w różnym wieku, nawet trzy- czterolatki. Scenariusz każdego roku jest inny, tworzony przez Kingę Modjeską i Annę Radzikowską, a całość okraszona występami tanecznymi różnych grup etnicznych w ich strojach ludowych lub strojach scenicznych, przygotowanych na tę właśnie okazję. Radość wielka dla widzów wieku każdego i wszystkich narodowości. Byłam. Widziałam. Podziwiam z uznaniem za trud i efekt sceniczny, inny każdego roku! To naprawdę trzeba zobaczyć…
Część przedstawień, przygotowanych przez teatr Scena Polonia
i Studio Teatralne Modjeska w ciągu minionych 10. lat!
"ALICJA W KRAINIE CZARÓW"; Lewis Caroll
Czerwiec 2014, Copernicus Center
Scenariusz i reżyseria: Kinga Modjeska
Obsada: Kinga Modjeska, Arletta Gromek, Ewelina Zielińska, Sylwia Kawa, Krzysztof Arsenowicz, Grzegorz Chiliński, Wojciech Zębala, Marcin Kowalik, Studio Teatralne Modjeska, oraz Teatr Tańca Wici
Kostiumy: Joanna Kapuścieńska, Anna Głowacka
Scenografia: Joanna Kapuścieńska
Make up: Mariola Urbanek
Muzyka: Mieczysław Wolny, Andrzej Balawender
"WESELE"; Stanisław Wyspiański
Marzec 2015, Irish American Heritage Center
Reżyseria: Kinga Modjeska
Scenografia: Joanna Kapuścieńska
Choreografia: Magdalena Solarz
Obsada: Julitta Mroczkowska, Liliana Piekarska, Kinga Modjeska, Arletta Gromek, Andrzej Piekarski, Andrzej Szopa, Andrzej Kiesz, Ewelina Zielińska, Anna Tarnowska, Sylwia Kawa, Monika Marcinkiewicz, Aleksandra Mierzejewska, Grzegorz Chiliński, Artur Michałowicz, Bartosz Kasza, Marcin Vogel, Marcin Kowalik, Teatr Tańca Wici, oraz Studio Teatralne Modjeska
"MAGICZNE ṠWIĘTA"
Grudzień 2013, Copernicus Center - Chicago
Scenariusz i reżyseria: Kinga Modjeska
Obsada: Kinga Modjeska, Krzysztof Arsenowicz, Grzegorz Chiliński, Wojciech Zębala, Liliana Piekarska, Studio Teatralne Modjeska, oraz Zespół Polonia
Scenografia: Katarzyna Szcześniewska
"ALICE IN WONDERLAND"
Styczeń 2016
Scenariusz i reżyseria: Kinga Modjeska
Tłumaczenie: Artur Michałowicz
Obsada: Arletta Gromek, Maya Mendez, Katherine Bellantone, Vito Vittore, Josh Carroll, Maxwell Downs, Justin Kozerow, Kayla Nicosia, Andrew Seller, Sylwia Kawa, Artur Michałowicz, Teatr Tańca Wici, Studio Teatralne Modjeska.
Scenografia i kostiumy: Joanna Kapuścieńska
Make up: Mariola Urbanek, Małgorzata Kwaśniewicz, Grażyna Kwintal
Muzyka: Mieczysław Wolny, Mark Shaiman
Aranżacje: Andy Dylewski
Obsługa techniczna: Steve Olivieri, Aleksandra Gmurczyk
Plakat: Michał Janicki
"DZIADY" część II; Adam Mickiewicz
Marzec 2015, Irish American Heritage Center
Reżyseria: Kinga Modjeska
Obsada: Upiór, Ptak, Widmo - Tomasz Maternowski, Guślarz - Julitta Mroczkowska-Brecher, Starzec - Bartosz Kasza, Widmo - Maciej Góraj, Zosia, Matka - Kinga Modjeska, Sowa - Edyta Luckos, Ptak - Małgorzata Kwaśniewicz. Kruk - Marcin Kowalik, Aniołki - Maya Dudziński, Kaya Heliński, Michael Jaworski, Nicole Krawczyk, Ethan Stanescu
Chór Ptaków Nocnych - Maya Dudziński, Kaya Heliński, Victoria Iwinski, Michael Jaworski, Nicole Krawczyk, Karolina Kwiatkowska, Klaudia Matula, Franciszek Leyva, Veronica Run, Ethan Stanescu, Karolina Wodzińska
Chóry - Chór EFFATHA z parafii św. Tomasza Becketa w Mount Prospect pod kierunkiem Agnieszki Juścińskiej
Scenografia: Joanna Kapuścieńska, Kinga Modjeska
Kostiumy: Joanna Gardulski, Joanna Kapuścieńska, Małgorzata Kwaśniewicz
Muzyka: Kinga Modjeska, Teatr Laboratorium Pieśni
Współpraca: Andrzej Balawender – Ruby Rock Studios, Aleksandra Mierzejewska, Steve Olivieri
Charakteryzacja: Małgorzata Kwaśniewicz, Iwona Nowaczek, Kamila Biernat
Oświetlenie: Ulala Production
Organizacja widowni: Małgorzata Mokrzycka-Zieliński
Bartosz Kasza w roli starca, "Dziady" Adama Mickiewicza według Kingi Modjeskiej / fot. Andrzej Baraniak
W rolę Guślarza wcieliła się Julitta Mroczkowska-Brecher; "Dziady" Adama Mickiewicza według Kingi Modjeskiej / fot. Andrzej Baraniak
Sowa - Edyta Luckos i Widmo - Maciej Góraj; "Dziady" Adama Mickiewicza według Kingi Modjeskiej
/ fot. Andrzej Baraniak
Betlejem dła świata; w tym roku specjalne wydanie, popandemiczne, pierwsze, ważne i liczne - ponad 100 osób na scenie! To trzeba zobaczyć!